znaczki

Cały tydzień pracy fizycznej, więc wczoraj wyszłam sporo wcześniej z pracy (brak zajęć) żeby nadrobić trochę prac domowych. Po drodze odebrałam książki dla siebie i Biedronki, zakupy, córkę z przedszkola. Relaks niemalże, jeszcze mieliśmy odwiedzimy gościa, to czas zleciał w tempie ekspres.

Wszystko poszło zgodnie z planem do wieczora. Zdołałam odpocząć.

Wieczorem...

Sesja wyszła sama.

Po myciu podeszłam, usiadłam na kolankach, prosto. Przed Nim. Nie wiedziałam, czego się spodziewać, wiedziałam tylko czego potrzebuję; a potrzebowałam trochę poczuć. Mocniej, bólu. Na moją miarę, odreagować.

Jeden kijek się złamał - a przecież nie uderzał z całej siły, choć uderzeń było mnóstwo

Po - pocałował po największych pręgach, a po tych rano już śladów nie było. Gorzej z piersiami, na które zapiął kilkanaście klamerek, plastikowych (nie lubię ich, wolę drewniane). 

France bolą. Wpijają się w ciało i mózg, świdrują go bólem - który zanika z pierwszym orgazmem i wraca na jego koniec, by podczas kolejnego orgazmu znowu zniknąć i już po - powrócić. Karuzela, w pewnym momencie niemal wszystkie klamerki spadły bo piersi za bardzo falowały. Zostały tylko te, po których, podczas ich zdejmowania zaczęłam płakać z bólu. I jestem Mu wdzięczna, że nie przestał tylko kontynuował - to jest kolejna zmiana w naszej relacji, gdzie po raz drugi nie przejmował się tym, że zaczęłam buczeć.. Ja tego chciałam, a On to wiedział.

Już po, zaprowadził mnie do lustra. Całe piersi w kółeczkach od klamerek - jak odciski pyszczków rybek, z gatunku tych gryzących. Rano ślady zostały - i jest to po raz pierwszy, nie licząc porządnych malinek, gdzie zostały jakiekolwiek znaczki na skórze.

W sumie pobudka tez była miła - powiem tylko, że po raz pierwszy w tym roku (i w sumie od nie pamiętam kiedy) wstałam o 10.oo :)

----------------------------------

setny wpis.